Lista wynalazków

ZoP Mebel dopasowujący się do zmiennych potrzeb i wymiarów pomieszczenia

autorzy: Anna Jasińska, mgr inż. Maciej Sydor, dr hab. inż.

Zabudowa meblarska pomieszczenia to komplet mebli zbudowany z modułów, dopasowany wymiarami do pomieszczenia, dopasowany funkcjonalnością do potrzeb, montowany w miejscu jego używania, o niezmiennej w czasie strukturze i funkcjonalności. Elementy tej zabudowy (meble wielomodułowe lub pojedyncze moduły) mogą być zawieszone na ścianie, wypełniać wnęki i stanowić szafki stojące. Typowym miejscem zastosowania zabudowy meblarskiej jest pomieszczenie kuchenne. Producenci zabudów meblarskich oferują moduły o stypizowanych wymiarach, których część wynika z technologii wytwarzania, część jest regulowana w niewielkim zakresie i ustalana na stałe podczas montażu mebli, a pozostała część wymiarów, zwłaszcza zewnętrznych wymiarów gabarytowych modułów, jest stopniowana według typoszeregu. W Europie rozstęp typoszeregu wynosi 100 mm, a typowe szerokości szafek lub szerokości modułów w szafce wielomodułowej to 300, 450, 600 lub 900 mm. Głównym problemem podczas użytkowania zabudowy meblarskiej jest niemożność zmiany wielkości i proporcji wewnętrznych podziałów przestrzeni. Zmiany szerokości modułów stają się uzasadnione jeżeli zaistnieje konieczność wymiany urządzeń AGD na inne, o innej szerokości, np. zmywarki o szerokości 450 mm, na zmywarkę o szerokości 600 mm lub zaistnieje konieczności przeorganizowania przestrzeni wewnętrznych szafek, bo zmienił się sposób wykorzystywania kuchni, np. zmienił się najemca mieszkania, pojawił się nowy członek rodziny, ubył członek rodziny, zmieniły się potrzeby użytkownika. Dodatkową niekorzystną cechą jest podwójna grubość ścianek środkowych w zabudowie zbudowanej z szeregu modułów, która powoduje niekorzystną stratę przestrzeni wewnętrznej oraz nadmierne zużycie materiału płytowego. Rozwiązaniem powyższych niedogodności jest mebel dopasowujący się podziałami jego objętości do zmiennych potrzeb i do wymiarów pomieszczenia, czyli mebel z regulowanymi szerokościami i zmienną liczbą sekcji według wynalazku. Mebel według wynalazku podzielony jest na sekcje umożliwiające wielokrotną zmianę ich szerokości i zmianę liczby, a dodatkowo umożliwia zmianę całkowitej (gabarytowej) szerokości mebla, bez użycia narzędzi, i w ten sposób można go dopasować do szerokości pomieszczenia. Mebel według wynalazku stanowi konstrukcyjną całość, zawiera dno , ścianę tylną, płytę roboczą, tzw. blat, dwie ścianki boczne i od 5 do 18 ścianek wewnętrznych umieszczonych pionowo we frezowanych i wyposażonych w C-kształtne szyny prowadzące prostokątnych rowkach. Każda sekcja zawiera drzwi sekcji – tzw. fronty meblowe – korzystnie o regulowanej szerokości zbudowane tak, że zawierają połączone ze ścianką boczną lub ścianką wewnętrzną co najmniej dwoma zawiasami ramę zbudowaną z sześciu profili o przekrojach kwadratowych. Dwa poziome profile zawierają umieszczone po dwie współśrodkowe rurki z zatrzaskami umożliwiające zmianę szerokości drzwiczek oraz zawierają układ dwóch formatek stanowiących regulowane co do szerokości wypełnienie frontu o korzystnie regulowanej sumarycznej ich szerokości, zmieniającej się wraz ze zmianą szerokości ramy drzwiczek. Zestaw formatek zamocowany jest w wewnątrz ramy za pomocą układu ceowników o mniejszych wymiarach przekroju od profili ramy, dopasowanych do szerokości formatek wypełniających front. Na obu końcach, mebel wyposażony jest w prowadnice regulujące wymiar gabarytowy mebla, z możliwością zablokowania tego wymiaru w żądanej wartości pod blatem. Prowadnice wysuwają kawałek płyty roboczej na zasadzie wysuwki, co umożliwia dopasowanie szerokości mebla do wymiarów pomieszczenia. W meblu zastosowana jest metodyka Renarda minimalizacji wariantów możliwych objętości przestrzeni wewnętrznych. Uwzględniono również stosowane w meblarstwie reguły technologiczne, czyniąc mebel technologiczny w produkcji. W fizycznym prototypie zastosowano: 300 mm jako podstawową jednostkę kompozycyjną szerokości sekcji. Mebel wykonano z płyty wiórowej o grubości 18 mm (ściany boczne i dno z rowkami prostokątnymi o szerokości 12 mm i głębokości 10 mm). Do wykonania drzwi o regulowanej szerokości, zastosowano pomysłowy układ płyt HDF o dwóch grubościach, co umożliwiło montaż w opisywanym, nietypowym meblu, dość nietypowych zawiasów, jednak znajdujących się w ofercie rynkowej. Mebel umożliwia zastosowanie znanych technologii wykończenia powierzchni (np. lakierowanie, oklejanie papierem i tworzywami sztucznymi), co umożliwia duże możliwości kształtowania jego wyglądu – można go udziwnić lub zbliżyć wyglądem do typowych mebli zachowując jego innowacyjne dwie funkcje. Konstrukcja blatu dopuszcza zastosowanie całej dostępnej na rynku palety wariantów materiałowych, tworzyw drzewnych, szkła, konglomeratów. metali czy tworzyw sztucznych. Podsumowując: 1. Innowacjami, dzięki którymi mebel może dopasowywać się do zmiennych potrzeb człowieka, są: (a) umieszczenie ścianek wewnętrznych w rowkach, których to rowków jest więcej od ścianek (ścianki można z rowków wyciągać i umieszczać w innych); (b) zastosowanie szyn metalowych, które ułatwiają wysunięcie ścianki); (c) regulowana szerokość frontów (drzwiczek) jest innowacją nieznaną i niestosowaną dotychczas; możliwe jest dzięki zastosowaniu ramy drzwiczek oraz zastosowanie wypełnienia frontu o regulowanej szerokości. 2. Innowacyjne, dzięki którym mebel może dopasowywać się do pomieszczenia, są: prowadnice zmieniające wymiar gabarytowy mebla (szerokość), z możliwością ustalenia tego wymiaru w żądanej wartości. 3. Nowością jest polaczenie metodyki minimalizacji wariantów w typoszeregu (ciąg Renarda) z regułami technologicznymi stosowanymi w produkcji mebli skrzyniowych (wymiary i materiały).